Forum Dyskusyjne - młodzieżowe, ogólnotematyczne / wielotematyczne

Według mnie są dwa rodzaje przyjaźni: płytka polegająca tylko na wygłupianiu się razem a jak przyjdzie co do czego to się nie znacie, oraz druga, ta prawdziwa-dzieli was szczególna więź nie do opisania.
Jakieś pięć lat temu poznałam J. i tak zrodziła się między nami ta prawdziwa przyjaźń, do czasu (cała sytuacja została opisana na moim blogu).
Ale nie to jest chyba aż tak ważne.
Uzależniłam się od znajomości z K. i nie wiem co mam zrobić. Pogodzić się czy iść dalej zaparte i udawać, że nic się nie stało? Nawet teraz mam ochotę iść i pogadać tak jak dawniej. Przyznaję, że przyjaciele są dla mnie ważniejsi niż rodzina, więc ciężko mi się odzwyczaić.
Na co dzień udaję, że wszystko jest okej, nawet często się uśmiecham, ale to co ukazuję innym jest kłamstwem.
Czy takie coś jest "zdrowe"? I jak sobie z tym poradzić?

Szczerze to bardzo mało zrozumiałam z tego co napisałaś i musiałabym przeczytać twojego bloga ale jedyne co na razie mogę Ci poradzić to ''jeśli przyjaźń się skończyła, znak że nigdy prawdziwa nie była'' a pamiętaj prędzej czy później prawdziwa przyjaźń wygra i wszystko wróci do normy, w końcu nic nie dzieje się bez przyczyny. Myślę że powinnaś pogodzić się z tą osobą jeśli Ci na niej zależy i wyciągnąć pierwsza rękę.

ja tez nic nie zrozumialem.
ale co do przyjazni, to damsko meska to jest taka kuzwa cieniutenka granica
uwazaj na to, a jesli cos sie w przyjazni je*ie, to przetrzymaj to, bo jesli to jest true friendzone to sie wszystko samo naprawi <3

Z chęcią bym Ci pomógł ale nic z tego nie wiem..... Jesli to przyjaźń damsko-męska to szybko sie spie**** bo jedno napewno sie zakocha w drugim (własne doświadczenie niestety), a w tedy przyjaźń sie szybko może posypać....